Załącznik Nr 2
do
Uchwały Nr I/14/06
Rady Miejskiej w Starachowicach
z dnia 30 stycznia 2006 r.
"Sztandar miasta Starachowice, składa się z dwubarwnej tkaniny w kształcie kwadratu o bokach długości stu centymetrów,
które są obszyte (z wyjątkiem boku przytwierdzonego do drzewca), złotą frędzlą o szerokości pięciu centymetrów.
Na głównym, błękitnym płacie sztandaru, zostało umieszczone godło miasta Starachowice, to jest czarne kowadło i dwa czarne
młoty ze złotymi styliskami wychodzącymi poza podstawę kowadła. Kolor płata sztandaru jest taki sam, jak pole tarczy w herbie
miasta Starachowice, czyli błękitne. Będący obecnie w użyciu herb Starachowic, nawiązuje do wyobrażenia występującego na
pieczęci Magistratu Wierzbnika z 1917 roku. Godło herbowe miasta otacza napis majuskulny: MIASTO STARACHOWICE 2005 ROKU.
Data umieszczona pomiędzy literami, wskazuje na rok ufundowania sztandaru.
Na odwrotnej stronie sztandaru widoczny jest płat w kolorze białym o odcieniu Ecruie (czytaj-ekri). Na jego środku znajduje
się napis majuskulny zawierający łacińską sentencję w polskim tłumaczeniu: ZASZCZYT NAGRODĄ CNOTY ("HONOR VIRTUTIS PRAEMIUM"),
mający podkreślić, że wybrane władze pracują dla dobra miasta.
Otok został połączony z czterema koronami w kształcie krzyża. Korony pochodzą z herbu kapituły i biskupstwa krakowskiego, do
którego należał cały teren obecnego powiatu starachowickiego i miasto Starachowice. Znajdujące się na tym terenie osady
Starachowice i Wierzbnik, należały do cystersów i benedyktynów. Korony wskazują, że miejscowości te były własnością kościelną,
położone zaś na obszarze należącym do biskupstwa krakowskiego.
Wokół otoku oraz koron kapituły i biskupstwa krakowskiego, w narożnikach płata sztandaru widoczne są cztery herby, z których
dwa nawiązują do dzisiejszego położenia miasta, a trzeci i czwarty do właścicieli miejscowości: Starachowic i Wierzbnika w
średniowieczu i okresie nowożytnym, z połączenia których powstały dzisiejsze Starachowice, czyli zakonu cystersów i zakonu
benedyktynów.
W lewym górnym narożniku od strony patrzącego, widoczny jest herb obecnego województwa świętokrzyskiego, z podwójnym złotym
krzyżem patriarchalnym w pierwszym, najważniejszym polu heraldycznym. W prawym, górnym polu herb obecnego powiatu
starachowickiego, czyli trzy złote korony na błękitnym polu w ustawieniu 2:1, z podwójnym złotym krzyżem patriarchalnym w
środku, którego stolicą jest miasto Starachowice.
Natomiast w lewym dolnym narożniku widoczny jest herb benedyktynów, Zakonu który powstał w 529 roku na Monte Cassino,
założony przez Benedykta z Nursji (ok. 480-550 r.). Zakon ten nie posiadał jednolitego godła. Dlatego herb na
sztandarze nawiązuje do godła jakim posługiwały się w okresie przedrozbiorowym polskie opactwa benedyktyńskie. Był to
najczęściej podwójny krzyż stojący na szczycie góry z napisem PAX na dolnej belce co stanowi jedno z najczęściej
powtarzanych w zakonie haseł i znaczy tyle co pokój. Krzyż ten miał nawiązywać do macierzystego opactwa Monte Cassino oraz
zasady zakładania opactw benedyktyńskich w górach.
Natomiast w prawym dolnym narożniku od strony patrzącego, znajduje się herb zakonu cystersów. Herb Zakonu przedstawia
błękitną tarczę, na której umieszczone są srebrne lilie w sześciu pasach. W środku znajduje się druga tarcza z czerwoną
bordiurą oraz złotymi i błękitnymi pasami w skos, na przemian. Nad tarczą umieszczona jest infuła i dwa pastorały. Pod
tarczą znajduje się szarfa z napisem: CISTERCIUM MATER NOSTRA (Citeaux naszą Matką), który nawiązuje do macierzystego
klasztoru zakonu. Godło cystersów reprezentuje na sztandarze cystersów z Wąchocka.
Drzewce sztandaru jest zwieńczone głowicą w kształcie orła, czyli godła państwowego. Na drzewcu mogą zostać wbite gwoździe,
każdy wskazujący na fundatora sztandaru. Do drzewca przywieszona jest szarfa błękitno-złoto-czarna, nawiązująca swoimi
barwami do herbu miasta.
Miasto Starachowice powstało z połączenia Starachowic (Rudy Starzechowskiej wzmiankowanej w 1547 roku), należących do
cystersów z Wąchocka oraz Wierzbnika (lokacja w 1624 roku), będącego własnością benedyktynów łysogórskich ze Świętego Krzyża.
Prawa miejskie zostały nadane Starachowicom po 1815 roku z inicjatywy rządu Królestwa Kongresowego. W 1939 roku w
terytorium miasta włączono obszar historycznego Wierzbnika, tworząc ośrodek o nazwie Starachowice-Wierzbnik. Od 1949 roku
przyjęto dla całości nazwę Starachowice. Jak wcześniej wspomniano, umieszczenie na 'sztandarze roku 2005 wskazuje na datę
ufundowania sztandaru dla miasta.(...)"
Treść powyższego "Opisu ..." jest zaczerpnięta i zaadoptowana z odrębnego opracowania projektanta sztandaru - dr.
Jerzego Michty.
Po spełnieniu wymogu formalnego wynikającego z art.3 ust.3 ustawy o odznakach i mundurach podjęcie niniejszej uchwały jest
uzasadnione.